Op mijn 50ste nam ik het fototoestel van mijn dochter over.

Tot dan waren mijn weekends vaak gevuld met werk -

(te) veel, (te) vaak, ...

Op reis ging er wel altijd al een camera mee maar ik miste elke technische achtergrond.

Dus startte ik een fotografieopleiding.

Ik leerde er mijn camera en een groep fijne, nieuwsgierige mensen kennen.

Fotografie werd mijn manier om te ordenen wat beweegt, te vertragen wat snel gaat, en om de werkelijkheid te filteren door mijn eigen blik.

We leerden samen scherpstellen, maar ook loslaten.

Ik leerde ook iets over mezelf.

Over durven kijken, en durven tonen.